Dmitrij Manasypow

Dmitrij Manasypow rzadko odkreśla się jako pisarza, pozwalając innym robić to za niego. Uważa się za paskudnego krytyka, działającego zgodnie z zasadą: są dwa punkty widzenia, jeden jest mój, a drugi jest błędny. Jest żywym przykładem zgorzkniałego i niegodziwego rosyjskiego patrioty. Nie lubi kosmopolityzmu i internacjonalizmu i jest zagorzałym nacjonalistą, chociaż nie potrafi sprecyzować jakim, ponieważ dziadka ma Tatara, babcię Mordwinkę, a sam jest Rosjaninem.

Jest apologetą heavy metalu i raczej nie przepada za rosyjskim rockiem. Kocha rodzinę, ojczyznę, pierogi i palenie tytoniu. Czasem nie ma nic przeciwko Jamesonowi albo niezbyt drogiej szkockiej. Leniwy pomimo zamiłowania do rowerów i spacerów, a także grania w koszykówkę od ośmiu lat. Na co dzień pracuje jako kierownik regionalny, spędza czas z synem, żoną, matką, siostrą i siostrzenicą.

Zamiłowanie do rysowania z dzieciństwo sprawiło, że w 2002 roku zasiadł do klawiatury i napisał pierwsze opowiadanie, które potem stało się podstawą dla książki „Łowca głów”. Chęć pokazania czegoś więcej, niż na co pozwala papier i ołówek zaowocowała kilkoma opowiadaniami. Efekty długo leżały na dysku twardym, aż nastał rok 2008, gdy rozpoczęła się jego kariera pisarska. W książkach stara się trzymać przygotowanego przez siebie planu, aby potwory zjadały przynajmniej pięć urodziwych, (niekoniecznie) dorosłych niewiast na 15 arkuszy wydawniczych. Charakterystykę broni przedstawia w przypisach, nie zważając na popularne trendy, w których przypisy są potrzebne do opisania charakteru bohatera.

UNIWERSUM METRO:

Uniwersum Metro 2033 zainteresował się na samym jego początku, ale pierwszą powieść w ramach serii opublikował dopiero w 2014 roku. Była to „Droga stali i nadziei”. Dwa lata później ukazała się kontynuacja „Ku odległemu, błękitnemu morzu” i ogłosił rozpoczęcie pracy nad jeszcze jedną częścią pod tytułem „Zimowy Łańcuch Obłoków”. Wydał także samodzielną historią „Wściekły pies” o Samarze, której sukces pozwolił na stworzenie kontynuacji zatytułowanej „Wierny pies”. Ponadto w wyniku czwartego oficjalnego konkursu na opowiadanie „O czym milczą stalkerzy” opowiadanie Dmitrija „Dziad” o Samarze i najbliższej okolicy trafił do zbioru „O czym milczą ocaleni”. Ostatnim jego wkładem do serii jest powieść „Stalowa wyspa” napisana wspólnie z Szamiłem Ałtamirowem.

W Polsce zadebiutował na początku 2021 r., gdy przetłumaczona została jego pierwsza powieść „Droga stali i nadziei”. Manasypow wyróżnia się swoją bezpardonowością w ukazywaniu postapokaliptycznego życia.